nowoczesniejsze.
Najbliższe kible wyglądają tragicznie,na szczęście trochę dalej są
bardziej komfortowe - prysznic, ciepła woda - nawet się można ogolić.
Na terenie ośrodka jest pełny komfort rozywkowy w stylu lat 70 :). Na
szczęście w tamtych czasach też pili kawę, więc rano załapujemy się na
kawę z filiżanek!!! Nawet da się ja wypić. Na śniadanie ostatnie
konserwy zagryzane słowackimi serkami i ichniejszą ostrą kiełbasą.
Wszystko smakuje wyżmienicie, bo każdy mysli już o dniu następnym, a
właściwie o dzisiejszym wieczorze. To właściwie
ostatnie posiłki na obczyźnie, dzisiaj wieczorem będziemy w Krakowie.
Ruszamy w kierunku Polski. Na poczatku wjeżdżamy na autostradę - na szczęście na Słowacji motory nie muszą mieć winiet. Będzie taniej. Jak to autostrada,
straszna monotonia więc w
okolicach
Trencina zjeżdżamy na boczną szosę. Dodatkowo Liskowi
kończy się paliwo (właściwie to jedzie już na oparach) więc i tak
trzeba wjechać do miasta. Pierwsza stacja...awaria zasilania, na
nasz szczęście następna jest dość blisko i udało się dojechać bez
konieczności holowania. Przy okazji tankowania
pijemy, jemy lody, palą Ci co palą i odpoczywamy. Kobiety takie jakieś
trochę zmęczone. Ale cóż, trzeba dalej jechać do domu. Po drodze Magda
zalicza kilka przepięknych pingwinów, niezaznajomionych
wprowadzam w temat: przysnięcie na motorze w trakcie jazdy i
"dziobanie"
kierowcy kaskiem w jego kask. Na szczęście nie spadła. Najwyższa pora
zatrzymać się i odpocząć.
Mijamy Żylinę i w okolicach Varin zatrzymujemy
się na jedzenie. Pierogi
z serem i bryndzą okazują się nie być pierogami :), tylko jakąś
nieokreśloną mieszanką. Reszta potraw też nie najwyższych lotów -
pierogi ze śliwkami, frytki z panierowanymi kurczakami.
Wypijamy kawę i jedziemy dalej. Gdyby nie pogoda byłoby fajnie -
niestety zaczyna kropić. Krajobrazy pięknych gór oraz radość z
pokonywania wspaniałych zakrętów psuje nam konieczność uważania aby nie
zaliczyć gleby. Robimy postój i włąściwie
pierwszy raz w całej wyprawie zakładamy przeciwdeszcze, jak się potem
okazało nie zdjęliśmy ich do samego Krakowa. Prędkość podróżowania
spadła do 60 - 70 kilometrów na godzinę. W Trstenej Liskowie robią ostatnie zakupy (oczywiście alkohol) i tak zapakowani jedziemy do granicy. Bardzo ślisko i duży ruch ciężarówek. Głupio by było na koniec coś wykombinować, więc nie szarżujemy z prędkością i wyprzedzaniem.
Już widać słupy graniczne.....znowu jesteśmy u siebie. Żeby nie czuś się w 100% jak europejczycy, na dowidzenia jeszcze zostajemy zrugani przez słowackiego celnika bo wjechaliśmy nie tak jak trzeba i nie tam gdzie trzeba.....